Hayatını, senin için hiçbir anlamı olmayan birine değerini kanıtlamaya harcama.
Eğer gerçekten değerli olsaydın, zaten kanıtlama ihtiyacı hissetmezdin.
Hayatını başkalarının merhametini dilenmekle harcama —
İnsanlar, onlara fazla bağlı olanlardan uzaklaşır ve ilgisiz olanların peşinden koşar.
Saf olduğun için en iyisini hak ettiğini açıklamaya çalışma.
Gerçekten seni gören biri, bunu kanıtlamanı istemez.
Herkesi memnun etmeye çalışma — bazıları, bir bakışını bile hak etmez.
Bunun yerine Rabbinin rızasını ara; çünkü O razı olursa, seni onurlandırır ve memnun eder — herkesin hoşnutsuzluğuna rağmen.
Sana değer vermeyen insanlara tutunma.
Onları elde tutma çaban sadece seni yorar,
o sırada senin gibi değerliler, bir ilgi bekler.
Kapıları kapalı olanlardan kabul arama;
Zira evrenin Rabbi’nin kapısı daima açık, samimi kalpler için kapanmaz.
Amacın olmadan yaşama,
başkalarının yolculuğunda araç olurken kendi yolunu kaybetme.
Aşk bahanesiyle onurunu kaybetme;
Çünkü seni gerçekten seven biri, seni asla küçük düşürmez.
Değersiz olanı yüceltme, değerli olanı küçümseme —
Dengeni bil.
İlişkilere senin tutunduğunu zannetme,
sonunda yalnızca senin ipi tuttuğunu fark edersin —
diğerleri çoktan bırakmış, seni hayal ve uzaklıkla baş başa bırakmıştır.
Vazgeç — böylece kendini kazanırsın.
Vazgeç — böylece değerini yükseltirsin.
Vazgeç — insanlar seninle olan bağlarını yeniden düşünür.
Şems-i Tebrizi’nin Mevlana’ya söylediğini hatırla:
“Ruhun ateşi nasıl söner?” diye sormuştu.
Şems şöyle cevap vermişti: “Vazgeçerek, oğlum. Vazgeç, çünkü bırakan kazanır.”
Mevlana sordu: “Peki insanlar?”
Şems dedi ki: “İki tür insan vardır: Gitmek isteyen kapıdaki bir delikten çıkar, kalmak isteyen ise kayayı deler ve gelir.”
Biri bana neden bazı insanlardan uzak durduğumu sordu.
Basitçe dedim ki: Hayatta basit bir felsefem var —
İlk başta seni saygıyla karşılarım, kapımı açarım, hoş geldin derim.
Bir, iki, belki üç kez.
Ama beni değer görmezsen, saygı göstermezsen, davranışlarında tutarsızlık hissedersem,
kapımı açık bırakırım ama artık beklemem.
Sana hâlâ saygı duyarım ama eskisi gibi karşılamam — asla.
Kendini kaybetme — hayat kısa.
Yolunu kolaylaştıran gerçek insanlarla ol,
seni yoran sahte olanlarla değil.
Değerini kimseye kanıtlamaya çalışma — bu, hâlâ kendine inanmadığın anlamına gelir.
Gerçek değerini bilen biri, onu tartışmaz.
Ruhça asil, kalben büyük ol —
Çünkü büyükler, küçüklere bir şey kanıtlamak için yaratılmadı.
Selam ve huzurla.

